نام پیتزا با نام ایتالیا و شهر ناپل گره خورده است. همه می دانند که پیتزا اصالتا یک غذای ایتالیایی است و ایتالیایی ها بودند که دو غذای لذیذ «پیتزا» و «پاستا» را جهانی کردند اما در مورد پیتزا کمتر کسی می داند که این نان های گرد چه راه پر پیچ و خم و درازی را طی کرده اند تا به شهرت برسند.

در واقع، ابتدا این رومی ها بودند که غذایی شبیه به پیتزاهای امروزی طبخ می کردند. نوشته های یک تاریخ نگار رومی به نام «مارکوس پورسیوس کاتو» نشان می دهد که ۳۰۰ سال پیش از میلاد مسیح (ع)، رومی ها نان های گرد و پهنی را که از ترکیب آرد و آب درست می شد روی سنگ های داغ می پختند و با روغن و سبزیجات مختلف می خوردند.

این نان های سنتی میان اهالی منطقه مدیترانه شهرت زیادی داشت. رفته رفته نان های گرد و برشته توسط مستعمره نشینان یونانی از روم به جنوب ایتالیا راه پیدا کرد و ایتالیایی ها به خصوص قشر کم درآمد شیفته این غذای سبک و ترد و خوشمزه شدند اما تا مدت ها این نان ها یک غذای فقیرانه به حساب می آمد و افراد طبقه بالا رغبت زیادی به خوردن آن نداشتند.

این نان ها اگرچه پیش زمینه تولد پیتزا بودند اما با پیتزاهای امروزی خیلی تفاوت داشتند. از گوجه فرنگی و پنیر که پای ثابت پیتزاهای امروزی است خبری نبود و البته چیزی که این نان های گرد را به پیتزا تبدیل کرد در واقع همان گوجه فرنگی است.

ایتالیا هنر پخت پیتزای خود به نام «ناپل» را به عنوان میراث جهانی بشریت به سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل «یونسکو» معرفی کرد.
از آنجا که پیتزای «ناپلی» معرف ایتالیا در سراسر جهان است کمیته ملی یونسکوی ایتالیا به پیشنهاد وزارت کشاورزی و با حمایت وزارتخانه‌های خارجه، دانشگاه‌ها، محیط زیست و اقتصاد، هنر پخت پیتزای ناپلی را به عنوان تنها کاندیدای این کشور در فهرست میراث جهانی بشریت یونسکو انتخاب کرده است.
مذاکرات طولانی و پیچیده ۲۰۰ کشور جهان در این خصوص آغاز خواهد شد.
تاکنون در فهرست یونسکو از هیچ نوع سنت غذایی به عنوان میراث جهانی بشریت ثبت نشده است و با کاندیدا شدن پیتزا احتمال دارد که این مانع نیز برداشته شود.
هشتگ‌های مربوط به کاندیدا شدن پیتزای ناپل از طریق شبکه‌های اجتماعی منتشر شده و تاکنون ۸۵۰ هزار امضا از سراسر جهان جمع‌آوری شده است.